Licht aan de horizon

Het is dat ene woord
die ene belofte
als en dan
licht aan de horizon

Het is de dagen aftellen
naar dat ene moment
delen is niet nodig
energiek, hoopvol
licht aan de horizon

Het is dan en straks
dat je weer leven kan
dit voorbij zal zijn
leven, straks
licht aan de horizon

Vol vertrouwen sta je daar
stelt je open,
laat het gebeuren
wat het je ook kost.

Intense pijn,
hoop,
gesproken woorden
non-verbale taal
verregaande handelingen
zijn daar in het moment
dat het gebeuren moet

Alles heb je gegeven
alles heb je vertrouwd,
en dan is het stil
wacht je af

Uitgestoken verwachtingsvolle armen
vallen vermoeid langs je lichaam
het licht aan de horizon
zwakt af en verdwijnt in de zee
de schemer van teleurstelling daalt in
tot het inktzwarte besef
dat het voor niets is geweest

Tranen rollen over je wangen
weer lig je daar
uitgeput, van de hoop
leeg in het moment.

Liggen op je knieën roep je: ‘Hoe lang nog Heer?’
Zoute tranen vermengen zich
met de golven van emoties
is dit nu leven?
van hoop naar teleurstelling
van vertrouwen naar gebroken beloftes
van uitzicht naar wanhoop

“Ik ben hier, bij jou”

Daar, is het de zachte bries
die je huid betast als een fluistering;
‘Ik ben hier, bij jou’
kijk omhoog! Daar in de inktzwarte lucht
Daar, zijn duizenden fonkelende sterren,
Hij kent ze bij naam
Daar, in de stilte en kou
als een warme deken
zijn de sterren als een knipoog;
‘Ik zie jou,
ben bij jou
geen moment wijk Ik van je zijde.