Ik verlang naar vrijuit wandelen.
In het bos.
Aan zee.
Naar de toppen van de bergen.
Komt er een dag waarop ik deze vrijheid weer fysiek zal ervaren?
Dit verlangen maakt me verdrietig.
Zal er een dag komen waarop ik weer kan wandelen? Een dag waarop mijn benen weer de kracht hebben om mij door de bergen te dragen? Kan ik ooit weer in een auto zitten om zelf naar een natuurgebied te rijden? Zal ik weer kunnen zwemmen en hardlopen?
Zal dit op aarde zijn, of komt dit later in de hemel, bij Hem?
Op en top genieten zal dat zijn.
Wat zie ik uit naar dat moment.
Vrijheid.
Sneeuwtoppen
Diep van binnen voel ik soms al glimpjes van deze vrijheid.
Ik beeld me in hoe ik loop in frisgroene weides.
Langs een bergstroompje, dicht bij de sneeuwtoppen.
Er zijn momenten dat Jezus naast me komt lopen.
Soms praten we.
Soms zitten we in stilte aan een bergstroompje.
Op deze momenten geniet ik.
Ik besef, ik ben niet alleen.
Hij kent mij.
Hij weet wat ik doormaak.
Er ontstaat leefruimte in mijn hart.
Een diepe vrijheid.
Zo geeft God aan mij.
Ook nu.
Over deze blogs:
Deze blogs zijn in willekeurige volgorde geschreven. Voor het lezen van de achtergrond van deze blogs kun je hier verder lezen.
