De peddel ligt stil in het water. Dobberend vaart de kajak voorbij de bosrand.
De door enorm hoge bomen en gewas omgeven armen van de rivier maken plaats voor een uitgestrekt moeras. Brede oevers, riet en een enorme hoeveelheid waterlelies strekken zich voor mij uit.
Het is 2006. Met een groepje mensen bevaren we met kajaks het water in het binnenland van Suriname, onder begeleiding van een gids. Een tour ver van de bewoonde wereld.
De avond is gevallen.
Donkere contouren geven aan waar de oevers zijn.
Hier en daar steekt een enkele waterplant boven het wateroppervlak uit. Krekels tsjirpen, hier en daar een plons in het water van een kikker of een vis. In de verte hoor ik de apen in het bos nog brullen.
Voor mij ontwaar ik een zachte overgang van donkerblauwe schaduwen naar de zwarte nachtelijke hemel.
Ik kijk omhoog, tranen prikken in mijn ogen, ik ben ontroerd door wat ik zie; een adembenemende majestueuze sterrenpracht!
Zo ongelofelijk veel fonkelende sterren en zelfs melkwegstelsels zijn te zien. Dit is, denk ik, bijna nergens op aarde te zien.
Hemels.
In het nu.
Op dagen als deze denk ik terug. Dankbaar voor dat avontuur.
Voor de werkelijkheid die ik daar mocht zien.
Op de donkerste plekken en zijn de meeste lichtpuntjes te zien!
De geur van een bloem, het geluid van vogels of het fijne gevoel van mooie herinneringen.
Ik verzamel ze, nog het meest op moeilijke dagen.
Ik tel ze, ik schrijf ze op, deze herinneringen en dank God ervoor!
Over deze blogs:
Deze blogs zijn in willekeurige volgorde geschreven. Voor het lezen van de achtergrond van deze blogs kun je hier verder lezen.
