De zon schijnt uitbundig met warme stralen over mijn tuin.
Ik loop over een paadje dat door het midden van de tuin kronkelt. De kiezels knerpen onder mijn voeten. Ik kijk om me heen en zie vrolijke bloemen en een vijver met een fonteintje.
Ik nodig Jezus uit om bij mij te komen lopen.
Samen wandelen we verder langs een frisgroen perkje en kijken naar de struiken, bloemen en vlinders. We komen uit op een terras en ik zie een ligstoel staan. Ik neem plaats om uit te rusten en voel de warmte van de zon op mijn huid. Ik kijk naar Jezus, Hij wandelt rustig verder tussen de borders vol bloeiende struiken.
Behalve het ruisen van de wind en het fluiten van de vogels is het stil.
Ik denk na over wat ik zojuist gezien heb. Aan de linkerkant van de tuin staat een grote zwarte muur.
Het maakt mij nieuwsgierig en ik vraag mij af: ‘Wat is dit voor muur? Waarom staat hij daar en wat is erachter te vinden?’ Ik voel onrust over wat ik zal aantreffen als ik op onderzoek uitga. Wat zal ik doen? Ik kijk nog eens om me heen, voel het briesje en geniet van de aanwezigheid van Jezus.
Ik besluit ‘de muur’ nu te laten voor wat het is, want ik geloof dat voor alles een tijd is.
Nu wil ik genieten van dit moment, in het zonnetje en dichtbij Jezus.
Tuin van mijn hart
Een verrassende wandeling.
Een wandeling in de tuin van mijn hart.
Op uitnodiging van een vrouw werd ik door middel van een mindfulness oefening gevraagd om met mijn voorstellingsvermogen deze wandeling te maken.
Een waardevolle herinnering die ik koester.
Maanden later liep ik nog rond met de vragen; ‘wat heeft de muur te betekenen? Wat zit er achter de muur? Welke keuzes heb ik te maken?’
Veranderend licht
Anderhalf jaar later, het is het voorjaar van 2020.
Ik lig op de bank in de woonkamer. Door een vraag die ik tegenkwam bij een zelfstudie, lig ik na te denken over de droom van mijn toekomst. Ik sluit mijn ogen om te bedenken wat mijn dromen zijn.
Onverwachts wandel ik opnieuw in mijn tuin. Het eerste wat mij opvalt is het veranderende licht. Ik kijk naar links en zie; de muur is weg!
Ik ben verbaasd en nieuwsgierig, ik vraag me af: hoe kan dat? En terwijl ik dit denk loop ik in de richting van de muur, die plaatsgemaakt heeft voor een hoop afgebrokkelde stenen.
Ik kijk voor me en zie een uitgestrekt stuk land. Bruine, droge grond waarin het een wirwar van dorens en distels is. Een troosteloos en dor uitzicht.
Het raakt me. Ik voel de somberheid. Mijn schouders zakken naar beneden en ik frons mijn voorhoofd.
Werk te doen!
Opnieuw komt de vraag in mij op, wat staat mij te doen? Hier is werk te doen!
Wát heb ik precies te doen? Ik vraag Jezus; ‘Heer, wilt U me laten zien wat er nodig is? Ik zie dit stuk land en het roept bij mij een verlangen op om het op te ruimen, is dit de tijd? Wilt U mij helpen? Ik verlang naar vruchtbaar land. Is dat ook Uw verlangen?’
Ik kijk naast me en zie dat Jezus naast me is komen staan. Hij kijkt met mij mee over het land en ik voel me getroost. Welk plan hebt U voor mij Jezus? Mag dit vruchtbare grond worden?
Als eerste zullen de dorens en distels verwijderd moeten worden, er zal geploegd moeten worden.
Wat zal ik tegenkomen? Ik voel spanning en tegelijkertijd vertrouwen. Omdat Hij bij mij is zal ik het aan kunnen.
Over deze blogs:
Deze blogs zijn in willekeurige volgorde geschreven. Voor het lezen van de achtergrond van deze blogs kun je hier verder lezen.
