Blog | Innerlijke vrijheid | 1 februari ’24
We drinken een kopje koffie, hij zittend op de bank, ik halfliggend in de kussens op de bank. Dat hij zegt: Hoezo, morgen dans je weer? Ik heb er niet zoveel mee, met dansen. Het is zo’n abstract of mooi beeld wat voor mij onwerkelijk is, daar kan ik niets mee”. En je bent al zoveel jaren verder…
Ja, zeg ik, dat snap ik! Ik heb fysiek nog een behoorlijke weg te gaan, morgen betreed ik geen dansvloer, in die zin is het zeker abstract.
Mag ik je vertellen waar deze woorden voor staan?
Het was op een middag in 2018 dat mijn vriendin gezellig langs kwam voor een theetje.
Op dat moment is het zo’n twee jaar, dat ik voornamelijk liggend, mijn dagen doorbreng.
Ze stapt het huis binnen en heeft een vrolijk, in glimmend cadeaupapier verpakt pakketje in haar handen. ‘Alsjeblieft’ zegt ze, ‘voor jou’.
Nadat ik me liggend op mijn zij installeer op de bank, trek ik het gezellige papier open en lees de woorden. Tranen springen in mijn ogen.
Door een waas kijk ik haar aan, maar vind geen woorden.
Ik denk, niemand zou dit op dit moment aan mij kunnen geven. Deze woorden zouden mij kwetsen. Maar nu raken deze woorden mij op een geheel andere manier.
‘Ja!’ zeg ik met een grote glimlach, ‘Ja! Morgen dans ik weer!’ terwijl ik een warm gevoel door me heen trekt.
Er klinkt zoveel vertrouwen en hoop door in deze woorden… en zeg: ‘deze neem ik met me mee!’
Tot op dat moment, veelal liggend en afhankelijk van anderen omdat ik niet zitten kon en een heel lage belastbaarheid had, voelde het alsof mijn leven ophield.
Fysiek was dansen onmogelijk op dat moment. Eerlijk gezegd zou ik zelfs als ik het kon het niet hebben gedurfd!
En toch… vanaf dat moment was er een nieuw vlammetje, het begin van een vuur in mij . Een vuur van verlangen en een start van een weg naar een nog veel diepere vrijheid dan onbevangen de dansvloer te betreden…
Er zit meer in mij! Ik lig, én ben wel zeker wat waard.
Maatschappelijk tel ik niet mee, ik ben meer toeschouwer dan deelgenoot van het leven en toch ik ben ik. En ik leef!
Morgen dans je weer.
- Woorden met een diepere laag van onbevangen vrijheid.
- Van grond onder de voeten.
- Van keuzevrijheid en levensenergie!
Langzaam maar zeker kwamen er nieuwe dromen in de plaats voor het leven wat ik had willen leven. Kwam er een andere invulling van mijn dagen, ondanks dat ik nog steeds niet zitten kon.
Vond ik hernieuwde kracht en vrijheid ondanks dat ik niet fietsen, autorijden en maar kort wandelen kon.
Het is mogelijk om je eigenwaarde, levensvreugde en vrijheid te kennen ondanks dat je vastzit in beklemmende pijn, belemmerende lichamelijke klachten.
Jij bent meer dan een persoon die binnen een hokje, diagnose of kader valt.
Jij bent jij en je leeft!
Niet om dat wat je doet ben je van waarde maar om wie je bent.
Ik ben dankbaar te mogen ontdekken door mezelf op alle facetten serieus te nemen zodat ik groeien kon en mag herstellen!
En dat is er ook voor jou. Over de grenzen van de specifieke zorg heen. En hoe doe je dat, hoe ga jij jouw weg als je niet weet wat je nog doen kunt?
Daar heb je een innerlijke weten, grond onder je voeten voor nodig.
Hervinden van je kracht, je energie en weten waar je staat en naartoe wilt.
En dat wens ik je toe.
Warme groetjes,
Ruth
Wil jij grond onder je voeten hervinden? De bron van innerlijk weten, nieuwe levensvreugde en kracht? Het is mogelijk en ik kijk met liefde met je mee welke stappen jij zetten kan om die weg in te slaan.
Je bent van harte welkom voor een gratis 1-op-1 call!
No Comments